هعیییییی ... از ریشه های تراژیک بگیم یا ریشه های گفتمانی مستضعف پروری یا خودخوشحال کنکی مون !
سلام
حرف خوبیه
ولی
گاهی افراد به همین موسسات اعتماد ندارن، در حالیکه به دوستشون اعتماد دارن که پول رو به دست نیازمند میرسونه
گاهی شوق و ذوق کمک مستقیم به نیازمند باعث جمع شدن پول بیشتر میشه
و ...
بنظرم اگه بشه ضمن تضعیف نکردن موسسات از محاسن این روش ها استفاده کرد هم خیلی خوبه. مثلا با راهنمایی موسسات کمک ها انجام بشه. کمیته اسامی مددجو ها و نیازهاشون رو بده مثلا و یک نظارت کوچکی هم داشته باشه به فرآیند اختصاص هدایا به نیازمندان. حالا این یه پیشنهاد بود. میشه روی طرح های دیگه هم فکر کرد
ولی اصل حرفتون رو قبول دارم. نباید موسسات رو تضعیف کرد
سلام...
خب ... من هم اینطور فکر میکردم ولی رهبری تو سخنانشون با نماینده ی مجلس گفتن که گروه های مردمی فعالیت کنن و گفتن نمیشه هم اینها رو سازماندهی خاصی کرد... چون کشور وسیعه و گسترده ست
بنظر من این، تضعیف موسسات نیست
موسسات نمیتونن همه رو شناسایی کنن گاهی هم وقتی بهشون معرفی میشه توان کمک ندارن و بودجه شون شاید مثلا نرسه
یه خیری به یه موسسه کمک میکنه
یه نفر به دوستی ک میشناسه و بهش اعتماد ۱۰۰٪ داره
و ....
خلاصه هر کی به هر کی دوست داره
منم سخت میگرفتم ولی الان به این نتیجه رسیدم ک سخت نگیریم بهتره
عده ای دارن کار شناسایی انجام میدن
عده ای کمک میکنن
یه سریا شده خودشون کمتر میخورن و به دیگران کمک میکنن
بنظرم شرایط اونقدر حاد هست ک عیبی نداشته باشه :)
پیشنهادم اینه ک بجاش موسسات، برن جاهایی رو شناسایی کنن ک شاید نیرو های مردمی نتونن شناساییشون کنن
و با کمک خیرینی ک به مجوز و ... یک موسسه اعتماد میکنن نه یه پیامهای یک گروه مردمی و حسابی هم پول دارن ، رجوع کنن و از اونا پول بگیرن برای کمک به اونهایی ک مغفول موندن
منم اولش مث شما فکر میکردم
با خودم میگفتم اوووف چقدر کار بدون سازماندهی و الکی
اما الان ذوق میکنم ک میبینم تعداد گروهای جهادی انقدر زیاد شده :)
سلام علیکم
سازمان کمیته که از بس بی برنامه ودیمی عمل می کنه اعتماد صفر شده
نکتهی دوّم این است که در این قضایای کرونا خب به طبقات ضعیف، بلکه طبقات متوسّط واقعاً ضربه خورد از لحاظ زندگی و معیشت و مانند اینها. آن کاری که در آستانهی ماه رمضان شروع شد، آن خدمت مؤمنانهای که همه در آن شرکت کردند، خیلی کار باارزشی بود، توانست غمهای خانوادههایی را کم کند. من امروز هم معتقدم که این نهضت تعاون و احسان را مجدّداً مردم عزیز ما شروع کنند. البتّه قطع نشده، لکن لازم است یک مقداری رشد پیدا کند، یک مقداری توسعه پیدا کند و بار دیگر فضای کشور را طراوت بدهید، کودکانی را شاد کنید، خانوادههایی را برخوردار کنید، پدرمادرهایی را از دغدغهی معاش فرزندانشان نجات بدهید؛ این کاری است که مردم میتوانند بکنند. حالا کیفیّتش چگونه باشد، چه جوری مدیریّت بشود، اینها قابل مدیریّت متمرکز نیست؛ اینها کارهایی است که در سطح عامّهی مردم، در سطح کشور [انجام میگیرد]؛ خب بحمدالله کشور بزرگ است، مردم هم زیادند، در این سطح گسترده است؛ هر کسی هر مقداری که میتواند، هر جوری که میتواند، به این کار کمک کند. این را هم نگویند که حالا مثلاً به فلان خانواده از دو طریق یا سه طریق فرض کنید که یک چیزی رسید؛ خب برسد؛ بهتر. اگر چنانچه بتوانند با نظم و ترتیبی انجام بدهند که منظّم و مرتّب باشد، البتّه بهتر است، اگر هم نشد، اشکالی ندارد؛ بفرض حالا به یک خانواده از دو جا یا از سه جا [کمک بشود]. ایراد نگیرند که با این وضعی که هست، ممکن است به بعضیها مثلاً دو برابر برسد؛ خب برسد. فقط سعی بشود کسی از قلم نیفتد؛ فقط همین. مراقبت بشود که کسی از قلم نیفتد و مردم بتوانند انشاءالله برخوردار بشوند. این، کشور را طراوت میدهد، به کارها برکت میدهد، لطف و فضل الهی را متوجّه شما میکند.
منبع:
https://www.leader.ir/fa/speech/24514/www.leader.ir
سلام :)
من متوجه فرمایشتون شدم و با عنایت به فرمایشتون نظر قبلیم رو نوشتم . سپاس ک وقت گذاشتید و مطالعه فرمودید🌹
یکی به خاطر اینکه اعتماد به موسسات وجود نداره دوم اینکه خیلی ها از این راه دکون باز کردن...