همسرم میگوید از پنج نفری که در اتاق اداره با هم همکار هستند چهارنفرشان متاهل‌اند که از در این بین سه نفرشان از ازدواج ناراضی‌اند! و به یک نفر مجرد هم اتاقی‌شان نهیب میزنند که «ازدواج نکن» یک نفرشان پا را فراتر گذاشته « من اگه بچه نداشتم تا حالا زنم رو طلاق داده بودم»...
این جمله‌ی «ازدواج نکن» را زیاد شنیده‌ایم قطعا این همه آدم نمی‌توانند بد باشند ولی چه شده است که ما این جمله را بارها از افراد مختلف می‌شنویم؟
▪️یک: این نارضایتی مثل بسیاری از غرزدنهای دیگر تبدیل به یک اپیدمی شده‌است. به همین خاطر به دنبال ازدیاد افراد غرغرو که از همه‌چیز ناله می‌کنند، اینبار نوبت به خانواده و ازدواج رسیده است و چون افراد با این ناله کردن‌ها توسط افراد دیگر تایید می‌شوند کارشان را ادامه می‌دهند و با شدت بیشتری غر میزنند!
▪️دو: واقعیت این است که آدم های امروزی با همه ادعایشان بلد نیستند یک رابطه خوب و سالم با شریک زندگی‌شان بسازند درواقع اکثر مواقع این رابطه است که مشکل دارد نه خود افراد. یعنی اگر فرد مقابل تغییر کند باز هم اتفاقی نمی‌افتد و فقط ممکن است شکل مشکلات تغییر کند.
▪️سه: ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که آدمهایش روز به روز خودخواه‌تر، فردگراتر، بی‌تفاوت‌تر و بی‌گذشت‌تر! می‌شوند که دوست دارند مسئولیت خود را نپذیرند و همه چیز را به گردن طرف مقابل بیندازند. یعنی دقیقا چیزهایی که با ذات ازدواج جور در نمی‌آید؛ به قول مادربزرگم «من» باید «نیم‌من» بشود.
▪️چهار: این مورد خاص مردان است! مردان الگوهایی از زنان دیده‌اند یا حتی شنیده‌اند که زن خودش را برای خانواده فدا کرده است، «من» این زنان در خانواده‌شان هضم شده و از بین رفته است. زنان گذشته اکثرا اینطور بوده‌اند. زنان امروز پس از یک دوره طولانی ظلم‌پذیری، به این آگاهی رسیده‌اند که به خودشان اهمیت بدهند. این تغییر قطعا به مذاق خیلی از مردان خوش نمی‌آید مردانی که مادر، مادربزرگ و ... خود را جور دیگر دیده‌اند و حالا همسرشان جور دیگر رفتار می‌کند. این مردان ذهنیت‌شان از زن ایده‌آل همان زن دیروز است و وقتی همسرشان بر خلاف ذهنیت ایده‌آلشان رفتار می‌کند نمی‌توانند با آن کنار بیایند و دوست ندارند بپذیرند که ذهنیت خودشان ایراد دارد.
- ۴ نظر
- ۱۸ تیر ۹۹ ، ۱۵:۲۰
