جهان یک زن

من هدهدم، صفیر سلیمانم آرزوست

جهان یک زن

من هدهدم، صفیر سلیمانم آرزوست

سلام خوش آمدید

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «المپیک» ثبت شده است

 

یکی از کلیشه های جنسیتی رایج و سودآور هم راستا با جهان سرمایه‌داری استفاده از زن به عنوان یک کالاست. یعنی در جهانی که همه به دنبال مصرف بیشتر و سود بیشتر هستند کالاانگاری امری عادی می‌شود. کالاانگاری برای فروش کالای بیشتر! زنان در این قضیه سردمدار هستند و استفاده از زیبایی زنان، بدن زنان، جذابیت جنسی زنان هم چنان یکی از بهترین روش های سودآوری شناخته میشود. درحالی که امسال قبل و حین المپیک زنان ورزشکاری از جمله ورزشکاران آلمان و نروژ به لباس نیمه عریان خود اعتراض کردند و جهان را با این چالش روبه رو کردند که « ورزش که همان ورزش است پس چرا لباس زنان عریان تر از لباس مردان است» و حتی برای تغییر این لباس ها جریمه شدند درست در همین زمان و همراه با روشنگری زنان ورزشکار و درحالی که جهان دارد به این شی‌انگاری زنان واکنش نشان میدهد در ایران خودمان ما با یک پسرفت تاریخی رو به رو میشویم! بعد از تبلیغ بی محتوای شکلات پارمیدا حالا با تبلیغ بی‌محتواتر بستنی دومینو روبه روییم. استفاده از زن به عنوان ابژه جنسی برای فروش بیشتر...

یقین دارم اگر کوتاه بیاییم این سریال ادامه خواهد داشت.

  • ۵ نظر
  • ۱۵ مرداد ۰۰ ، ۰۰:۱۵
  • هانیه معینیان

 فیلمی برای کیمیا علیزاده ساخته شده‌است که در آن کیمیا درباره گذشته و حال خود کوتاه صحبت می‌کند. وقتی آن فیلم را دیدم عمیقا دلم برایش سوخت. حتی ثانیه‌ای نمی‌شود مسیح علی‌نژاد را با کیمیا علیزاده یکی دانست، هرچند راهشان یکی باشد. تاریخ می‌گوید آنچه که باعث شده راهشان یکی شود خودخواهی‌ست نه چیز دیگر‌. کیمیای گذشته‌ای که مدالش را به شهدای مدافعان حرم و شهیدی گمنام اهدا میکند، اینکه به شهادت شهید حججی واکنش نشان می‌دهد اینکه مهمترین اتفاق بعد از مدال گرفتنش را تبریک رهبر میداند با نامه‌ی زمان مهاجرتش با حرفهای فیلمش زمین تا آسمان فرق دارد و من نه این را باور دارم نه آن را. کیمیا فقط می‌خواهد همه نیروها را جمع کند تا خودش بالا برود. همه برایش شبیه یک نردبان‌اند‌ تا ازشان بالا برود؛ اگر در ایران باشد یکجور حرف میزند اگر در آلمان و هلند باشد جور دیگر. در همین المپیک هم من چیزی جز خودخواهی نمی‌بینم. ناهید کیانی خیلی بزرگوارانه از کیمیا می‌گوید، همه تقصیرها را می‌اندازد گردن المپیک سیاست‌زده. ولی اگر کیمیا این نبود، اگر فقط خودش را نمی‌دید المپیک هیچ‌وقت نمی‌توانست آنقدر سیاسی شود. کیمیا زودتر از همه می‌دانست که جایی در المپیک توکیو ندارد چون سهمیه‌اش را کسب نکرده‌است‌ ولی وقتی گفتند «بفرما زیر پرچم پناهجویان مسابقه بده» پذیرفت. حتی وقتی فهمید کمیته المپیک هرکاری می‌کند که روبروی ناهید بایستد باز هم برایش اهمیت نداشت؛ ایران که هیچ به دوستش هم پشت کرد. دوستی که می‌دانست چقدر تحت فشار است، می‌دانست پشتش ایستاده‌بوده و گفته‌بود «هیچ‌کس حق ندارد درباره مهاجرت کیمیا قضاوت کند». اهمیت نداشت چون فقط خودش را می‌دید. 
این روزها می‌گذرد، فقط حافظه تاریخی مردم است که می‌ماند. ویکی پدیا می‌گوید نصیری اولین مدال‌آور المپیک است، حبیبی اولین مدال‌آور طلای المپیک، ولی حافظه مردم فقط تختی را به یاد دارد. تختی که خوب بلد بود وطن را از سیاست جدا کند؛ خوب بلد بود که  «خودخواه» نباشد... 

  • ۳ نظر
  • ۰۶ مرداد ۰۰ ، ۰۰:۳۱
  • هانیه معینیان
.
خبر خوبی ست؛ اینکه یکتا جمالی اولین مدال وزنه برداری زنان ایران را کسب کرده است. لذت بخش است پیروزی در عرصه بین المللی و اهتزاز پرچم ایران.ولی اینجا جای «نه به کلیشه جنسیتی» نیست.‌ ما خیلی کلیشه های بیخود و دست و پاگیر برآمده از عرف داریم ولی هر کلیشه ای هم بد نیست.  در ذهن من زن موفق ویژگی‌هایی دارد که با مرد موفق فرق دارد. زن و مرد آزادند که هرکاری که دوست دارند انجام دهند( البته در چارچوب عقل، شرع و قانون)توانایی‌اش را هم  دارند؛ حالا بعضی‌ها سخت‌تر، بعضی‌ها آسانتر. درست در همینجا اراده و انتخاب معنا پیدا می‌کند و زنانه و مردانه هویدا میشود. چه بسا کارهایی که در توان مرد است ولی بهتر است انجام ندهد و بالعکس. وقتی حرف ارزش‌گذاری به میان می‌آید دیگر دوست داشتن فردی معنایش کمرنگ می‌شود و پای ارزشهای یک جامعه وسط می‌آید. من به دوست داشتن و علاقه یکتا جمالی احترام می‌گذارم، نه تنها احترام میگذارم بلکه میگویم از سمت فدراسیون و وزارت ورزش باید مورد تشویق قرار گیرد ولی نمیتوانم دختران دیگر را به این راه سوق دهم...
  • ۰ نظر
  • ۱۲ خرداد ۰۰ ، ۰۰:۲۸
  • هانیه معینیان

بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا...