خوشحالم برایت..
هروقت که سرت بلند میشود، هروقت مثل کوه میایستی، هروقت نمیگذاری کسی نگاه چپ بهت بیندازد، با تمام وجود بهت میبالم؛
چه زمانی که جنگاوریهای دلیرانه آریوبرزنها و سورناها را میخوانم...
چه رئیسعلی دلواریها و باقرخانها و ستارخانها و میرزاکوچکخان جنگلی ها را
چه همتها و باکریها و چمرانها و حسن باقری ها
چه بی بی مریم ها و فرنگیس ها و معصومه آباد ها و مرضیه دباغ ها...
چه فرقی میکند چه زمانی و چه کسی؟! برای من سرافرازی تو مهم است؛«صدجان بطلب، یکرای به چه ارزد؟»
- ۰ نظر
- ۳۰ خرداد ۰۰ ، ۱۶:۰۷