زنانی با عکس پروفایل پیاز!
دوشنبه, ۲۱ مهر ۱۳۹۹،
«تا زمانی که عکس پروفایل زنان عکس گل و پیاز و درخت و بچه و ... است زنان پیشرفت نخواهند کرد» این را یکی از همکلاسی‌ها در گروه گفته بود. چند وقت قبل هم پست‌هایی تقریبا با همین مضامین خوانده‌بودم.
پروفایل یکجور شناسه است. اولین مواجهه آدمها در فضای مجازی با «پروفایل» است. بنابراین پروفایل یک شناخت کم و حداقلی از افراد می‌دهد و بعضی اوقات همین تصویر پروفایل جرقه شروع یک رابطه را می‌زند و گاهی هم رغبت فرد را برای شروع رابطه می‌گیرد. به همین خاطر پروفایل دارای اهمیت است.
اینکه آدمها دوست دارند خودشان را چطور نمایش بدهند امری کاملا شخصی است و در حیطه دوست داشتنها؛ البته تا جایی که اخلاق را زیر پا نگذارد. لذا بعضی‌ها در پروفایلشان عکس طبیعت می‌گذارند، بعضی‌ها اعتقاداتشان را نشان میدهند، بعضی‌ها جنسیت‌شان را و بعضی‌ها هم افرادی که دوستشان دارند را نشان میدهند.
بعضی زنها دوست دارند در پروفایل عکس فرزند و همسرشان را بگذارند جای سرزنش دارد؟! به نظرم ندارد چون این افراد حالشان اینطوری خوب است. بعضی ها هم به دلایلی عکس خودشان را نمی‌گذارند مثلا من این کار را نمی‌کنم چون دوست ندارم عکسم در موبایل یک مرد غریبه باز شود. البته پروفایل اینستاگرام از این نظر با تلگرام و امثال اینها فرق دارد.
ولی آنچه در این موضوع اهمیت دارد نفس عمل نیست، بلکه چرایی‌اش است. چرا زنان حالشان با تکرار مداوم این نمایش ها خوب میشود؟ چرا زنان دوست دارند اسم پروفایلشان « پسرم، همه‌کسم» «من و عشقم شما همه» «همسرم مثل کوه پشتمه» و این چیزها باشد؟ چرا عکس پروفایلشان عکس‌های مختلف از فرزندشان یا همسرشان است؟
چون همسری و مادری برای زنان نقشی‌ست که در جامعه بیش از پیش به آن اهمیت داده شده‌است؟ چون با این کار مورد تشویق قرار گرفته‌اند؟ یا چون هویت مستقل زنانه مخصوصا بعد از ازدواج را نیاموخته‌اند؟ یا شاید بخشی از این عمل به تمایل زنان به نمایش گذاشتن آنچه که دارند برمی‌گردد؟
به نظرم تحلیل این موضوع اهمیت دارد نه طعن و تحقیر زنانی که این کار را انجام میدهند.
چون خانم‌ها هستن که اعضای یه خانواده رو کنار هم نگه می‌دارن و این کار رو با محبت کردن و توجه به نیازهای روحی اون‌ها و بلکه بگم پیش‌بینی نیازهای روحی اون‌ها انجام می‌دن. این مهربانی، از مهم‌ترین نقاط قوت شخصیت خانم‌هاست و طعنه زدن بهش از اقدامات خنده‌داریه که می‌بینیم.
هم من و هم شما زیاد دیدیم حتما ولی فقط یه مثال می‌زنم، دورهٔ دانشجویی یه استاد سم‌شناسی خانم داشتیم که دکتر داروساز بود و تخصص سم‌شناسی داشت، هر دو مقطع رو هم تو دانشگاه‌های درجه‌یک کشور خونده بود. خودش هم بسیار دوست‌داشتنی و از اساتید موردعلاقهٔ من بود. باسواد، جدی ولی واقعا دوست‌داشتنی. جوون هم بود و همین خانم عکس پروفایلش، تصویر دختر کوچولوش بود. حالا این که ایشون یه خانم «پیشرفت‌کرده» محسوب میشه یا نه، قضاوتش با خواننده‌های این‌جا :)
+ و عرض کردم، صرفا مشت نمونهٔ خروار.