گچ پژ

تا به‌حال چند کتاب طنز را که معرفی شده‌بود نگاهی انداخته‌بودم ولی اکثر مطالب کتاب لوس و بی‌مزه بود. به‌نظرم متن کتاب به تنهایی برای خنداندن کافی نبود و نیاز به یک کمدین بود بلکه بتواند خنده‌ای روی لبت بیاورد. با همین نگاه رفتم سراغ کتاب "گچ‌پژ" ولی فقط خواندن مقدمه‌ی کتاب به‌تنهایی کافی بود تا بفهمم کاملا اشتباه کرده‌ام و این کتاب با هم‌صنفهایش خیلی فرق دارد.

نویسنده معضلات اجتماعی و حتی اموری که امروز شاید برای اکثرمان عادی جلوه کند را در قالب یادداشت کوتاه و با زبان طنز و کنایه بیان کرده‌است؛ آن هم با زبان مردم قدیم. مطالبی که اکثرا به صورت نامه برای یک مخاطب فرضی نوشته شده‌‌است و خیلی‌جاها در پایان نامه غافلگیرت می‌کند. بینشان نامه‌های عاشقانه هم پیدا می‌شود ولی همان‌ها هم در دلشان یک نکته‌ی اجتماعی یا فرهنگی نهفته‌است. جدا از متن خیلی خوب کتاب، تصویرپردازی و همینطور جنس کاغذ هم در ایجاد فضای موردنظر نقش مهمی دارند.

نکته جالب دیگر آغاز و پایان کتاب است؛ با اینکه امروز دیگر کسی خیلی به این‌چیزها کاری ندارد گچ پژ از آن استثناهایی‌ست که هم شروع خیلی خوبی دارد و هم پایان دلچسبی.