سلام. چند نکته از زاویه خودم عرض کنم:
فیلم اساساً روی وجه خارج از خانه شهید متمرکز بود و طبیعی بود که نقش خانم ها رو کمتر نشون بده.
درباره تصویرسازی از همسر شهید، موافقم که بد ترسیم شده بود. درباره همسر شهید ستاری چیزی نمیدونم؛ اما شخصیت هایی رو میشناسم که مسئولیت های مشابه داشتن/ دارن و همسرشون مدل فیلمی همسر شهید ستاری در فیلم منصور بوده؛ حتی بی درک تر و نپخته تر. بنده حتی شهدایی رو میشناسم که در منزل آسودگی نداشتن از دست همسرانشون. شهیدی رو دقیقاً میشناسم که درددل میکرد از اوضاع منزل و حتی وویس درددلشون رو هم همچنان نگه داشتم روی لپ تاپم.
همسر شهید ستاری حتماً انسان شریفی بودن و هستن. اما این نکته هم هست که واقعا نقش همسر یک شهید صاحب مقام و مرتبه های بالا در کشور، میتونه در واقعیت به همین تلخی و یا تلخ تر باشه. بنده نظرم اینه که حتی لازمه برای الهام بخشیدن به همسران و مادران کشورمون، اینا روایت بشه که برخی از بزرگان این مملکت، سر کارشون از هزار نفر می کشیدن و در منزل هم که می رسیدن دریغ از درک و فهم و آرامشی که نیاز داشتن.
و البته تأکید میکنم که این موارد، یک در هزاره. عمدتاً همسران شهدای ما، فهمیده و الگو هستند، از جمله همسر شهید ستاری. ولی جای تمرکز بر روی اون نوع روایتی که عرض کردم هم خالیه. خصوصاً از جنبه فرهنگی که به دختران و همسرانمون نشون بده پشت صحنه شغل همسرانشون چه خبره. حالا نظامی یا غیرنظامی.
ممنون بابت مطالب خوبی که می نویسید. بنده با رغبت می خونمتون و لذت می برم از انصاف، فهمیدگی و زاویه ی نگاهتون. این حد از انصاف و این میزان از درک و فهم رو در طول سالیان وبلاگ نویسیم بسیار معدود دیدم. موفق باشید.
چقدرر حرفاتون همونایی بود که منم دوست داشتم بنویسم. تنها چیزی که میخوام اضافه کنم اینه که فیلم یه جورایی تصویر یه شخصیت بیمنطق از شهید ستاری نشون داده بود؛ در صورتی که همون بیقانونی یا بیاعتنایی به قانون میتونه طوری تصویر بشه که منطقی باشه.